ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

«Իրական արտաքին թշնամիներին թողած` ինչ-որ ներքին թշնամիներ ենք աճեցնում»

«Իրական արտաքին թշնամիներին թողած` ինչ-որ ներքին թշնամիներ ենք աճեցնում»
14.06.2019 | 10:43

«Ռազմինֆո» մասնագիտացված կայքի համակարգող ԿԱՐԵՆ ՎՐԹԱՆԵՍՅԱՆՆ ասում է, որ վերջին 10 օրվա ընթացքում Արցախի առաջնագծում սահմանային իրավիճակն աստիճանաբար լարվում է, հայտնի է Ադրբեջանի կողմից առնվազն երկու կորստի մասին, հայկական կողմում նույնպես մարտական կորուստ է եղել: Նշում է, որ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությանը մոտ կանգնած լրատվամիջոցները բացահայտ սպառնալիքներ են հնչեցնում, ինչը բավական մտահոգիչ է:

«Եվ այս ֆոնին զարմանալի է, որ հայկական պաշտոնական աղբյուրները բավական զուսպ են ներկայացնում այս ամենը, բայց, դրան զուգահեռ, շարունակվում է թշնամիների որոնումը: Ինչ-որ խմբեր անընդհատ ներքին թշնամիներ են փնտրում, որոշ խմբեր են մատնացույց արվում: Վտանգավոր իրավիճակ է, երբ ունենալով ռեալ արտաքին թշնամիներ՝ Հայաստանում ինչ-որ խմբեր ուզում են այլ խմբերի թշնամացնել, թշնամություն սերմանել: Իրական արտաքին թշնամիներին թողած` ինչ-որ ներքին թշնամիներ ենք աճեցնում: Պաթոս չկա, երբ ասում եք՝ արտաքին թշնամի ունենք, դա փաստ է: ՈՒ այս իրավիճակում ցանկացած ներքին թուլություն, պառակտում, փոխադարձ թշնամություն, հատկապես Արցախի մասով, թուլացնում է մեր դիրքերն ու ավելացնում Ադրբեջանի` ինչ-որ արկածախնդրության դիմելու գայթակղությունը»,- մտահոգություն է հայտնում նա:


Վրթանեսյանն անհասկանալի է համարում այն, որ մի կողմից ուղերձներ են հղվում, թե մենք պետք է խաղաղության պատրաստվենք, մյուս կողմից ակնհայտ է Ադրբեջանի կողմից ռազմական գործողությունների պատրաստությունը: Ըստ նրա, հանրությանը պարտավոր ենք տեղեկացնել, որ ամեն ինչ այնքան էլ անամպ ու վարդագույն չէ, ինչպես փորձում են ներկայացնել որոշ խմբեր: Ընդգծում է՝ մինչ մենք ադրբեջանցի զինվորի աչքերն ենք քննարկում, ադրբեջանցի զինվորները շատ կոնկրետ, նպատակաուղղված պատրաստվում են ռազմական գործողությունների. «Հայաստանում դեռ 2000-ականների սկզբից կան կազմակերպություններ, որոնք հետևողական ձևով խաղաղասիրական քարոզ են վարել: Լավ եմ հիշում, որ ֆիլմեր են նկարվել, սեմինար է կազմակերպվել և այլն: Ասում էին` դա խաղաղություն կառուցելու մոտեցում է, որ երկու կողմի շարքային քաղաքացիներն իրար հետ շփվեն, թշնամությունը որոշ չափով մեղմվի: Բայց տեսանք, որ Ապրիլյան պատերազմի ժամանակ նմանատիպ միջոցառումների մասնակցած հարյուրհազարավոր ադրբեջանցիներից և ոչ մեկը որևէ բառ չասաց ընդդեմ պատերազմի: Երևի հատուկենտ` մեկ-երկու մարդ գտնվեց, այն էլ` Ադրբեջանից դուրս բնակվող, որ ապշած ասում էին, թե` այսքան տարի մարդասիրական արժեքներ ենք քարոզել, բայց հասարակությունը երջանիկ էր, որ Ալիևը պատերազմ է սկսել: Այո, նպատակաուղղված է խաղաղության այս քարոզը, որովհետև առնվազն 20 տարի այդ ամենը ֆինանսավորվել է, ու դրա վրա միլիոնավոր դոլարներ են ծախսվել»:


Ռազմական փորձագետը շեշտում է՝ Հայաստանում մարդիկ կան, որ, անտեսելով տարածաշրջանային իրականությունը, արդեն երկար տարիներ բանակի դեմ քարոզչություն են տանում: Ավելին` կազմակերպություններ կան, որ ադրբեջանցու անիրական, գոյություն չունեցող կերպար են ստեղծում, թե նա միայն ու միայն խաղաղության մասին է մտածում։ «Բայց ադրբեջանցու հետ խաղաղության մասին ցանկացած խոսակցություն ավարտվում է այնտեղ, երբ նրանց հարցնում եք` իսկ, հանուն խաղաղության, պատրա՞ստ եք Արցախի` Ադրբեջանի կազմից դուրս մնալուն: Այսքան տարի զբաղվում եմ այս հարցով, շփվում են նրանց հետ ու ոչ միայն սոցցանցերով, և երբևէ չի եղել, որ որևէ ադրբեջանցի ընդունի Արցախն Ադրբեջանից դուրս տարբերակը: Այսօրվա իշխանության ներսում պացիֆիստ չինովնիկներ կան, ու չգիտեմ` այժմ ինչքանով է փոխվել նրանց տեսակետը: Իրական քաղաքականության մեջ են մտել, գուցե որոշակի ինֆորմացիա են ստացել իրականության մասին ու այլևս կախված չեն Ադրբեջանում կոնկրետ շահեր հետապնդող միջազգային շրջանակների ֆինանսավորումից: Բայց ուզում եմ նշել, որ Հայաստանում խաղաղասիրություն քարոզող այդ ուժերն անտեսեցին Ապրիլյան պատերազմը, լռեցին, սպասեցին, անցավ ինչ-որ ժամանակ, ու 2018-ին` իշխանափոխությունից հետո, սկսեցին խոսել խաղաղության ակնկալիքների մասին: Ադրբեջանում նման ակնկալիքներ, տրամադրություններ ընդհանրապես չկան: Հայը նրանց համար, անկախ հանգամանքից` իշխանամետ է, ընդդիմադիր, հին կամ նոր իշխանության ներկայացուցիչ, գյումրեցի, երևանցի, արցախցի, թե գլենդելահայ, ատելության թիրախում է»:


Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3252

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ